ارائۀ مدلی برای توسعۀ وفاداری به برند تیم های لیگ برتر فوتبال ایران با روش مدلسازی معادلات ساختاری

هدف کلی تحقیق حاضر، ارائۀ مدلی بر مبنای ادبیات تحقیقی در راستای توسعۀ وفاداریِ هواداران به برند تیم های لیگ برتر فوتبال ایران است.  تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی است که به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعۀ آماری تحقیق هواداران تیم های پرطرفدار لیگ برتر ایران (تراکتورسازی، استقلال، سپاهان، پرسپولیس و شاهین بوشهر) در یازدهمین دورۀ لیگ برتر سال 91-90 بودند. با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق و قابل اطمینان از تعداد هواداران تیم های مورد نظر، تعداد نمونۀ آماری از طریق فرمول کوکران، 382 نفر ارزیابی شد، که در نهایت 420 پرسشنامه در بین هوادارانی که به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شده بودند، توزیع و 409 پرسشنامه قابل بررسی و تحلیل ارزیابی شد. ابزار گردآوری تحقیق با اقتباس از پرسشنامه های وفاداریِ نگرشی گلادن و فانک (2001)، وفاداریِ رفتاری فینک و همکاران (2003)، جذابیت هویتِ آهرن و همکاران (2005)، همذات پنداریِ تیم-هوادار میل و آشفورث (2003 ) و پرسشنامۀ هویت تیمیِ کو (2009) تدوین شد. به طور کلی این پرسشنامه شامل پنج بخش و ویژگی های جمعیت شناختی و در مجموع شامل 34 سؤال است. روایی صوری براساس نظرهای پانزده نفر از محققان حوزۀ مدیریت و بازاریابی ورزشی انجام گرفت و براساس آزمون کندال روایی محتوایی پرسشنامه 79/0 محاسبه شد. مقدار پایایی نیز براساس آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 86/0 به دست آمد. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای 18spss و pls استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که ابعاد هویت تیمی تأثیر معناداری بر جذابیت هویت ندارد؛ جذابیت هویت تأثیر مثبت و معناداری بر همذات پنداری هوادار-تیم نشان داد (695/0 (β =؛ همذات پنداری هوادار-تیم تأثیر مثبت و معناداری بر وفاداری نگرشی (655/0(β =  داشت؛ وفاداری نگرشی نیز تأثیر مثبت و معناداری بر وفاداری رفتاری نشان داد (727/0(β = .